In mijn bericht van vorige week, over mijn readathon plannen voor 2023, konden jullie al lezen dat ik mee ging doen aan de nieuwe readalong van de Catch-up Book Club, een boekenclub opgericht door Becca (@BeccaandTheBooks) om grote intimiderende series samen te lezen. De nieuwe readalong voor 2023 en de eerste helft van 2024 is voor alle boeken van auteur Joe Abbercrombie in zijn First Law wereld, toepasselijk de #firstlawalong genoemd.

Het eerste boek op de planning voor januari-februari 2023 was The Blade Itself, wat ik in februari uitlas.

Joe Abercrombie – The Blade Itself (The First Law #1) ★★★★

Genre: Dark Fantasy

Logen Ninefingers, infamous barbarian, has finally run out of luck. Caught in one feud too many, he’s on the verge of becoming a dead barbarian – leaving nothing behind him but bad songs, dead friends, and a lot of happy enemies.

Nobleman Captain Jezal dan Luthar, dashing officer, and paragon of selfishness, has nothing more dangerous in mind than fleecing his friends at cards and dreaming of glory in the fencing circle. But war is brewing, and on the battlefields of the frozen North they fight by altogether bloodier rules.

Inquisitor Glokta, cripple turned torturer, would like nothing better than to see Jezal come home in a box. But then Glokta hates everyone: cutting treason out of the Union one confession at a time leaves little room for friendship. His latest trail of corpses may lead him right to the rotten heart of government, if he can stay alive long enough to follow it.

Enter the wizard, Bayaz. A bald old man with a terrible temper and a pathetic assistant, he could be the First of the Magi, he could be a spectacular fraud, but whatever he is, he’s about to make the lives of Logen, Jezal, and Glokta a whole lot more difficult.

Murderous conspiracies rise to the surface, old scores are ready to be settled, and the line between hero and villain is sharp enough to draw blood.

Ik heb het grootste deel van dit boek gelezen, terwijl ik tegelijkertijd ook naar het audioboek luisterde. Dat laatste droeg absoluut bij aan de ervaring, want de verteller was absoluut geniaal met de stemmen die hij gebruikte.

Grimmige en donkere Fantasy is meestal niet het type Fantasy-boek waar ik me toe aangetrokken voel. Ja, ik hou van een epische strijd, maar ik schrik meestal terug voor scènes die te beschrijvend zijn in hun wreedheden en bloederigheid, en aan het eind van de dag geef ik de voorkeur aan hoopvolle verhalen.
Dus ik was toch wel een beetje ongerust om aan dit boek te beginnen, aangezien dit zogezegd HET affichekind is voor epische, grimmige donkere fantasie. Tegelijkertijd was ik echt nieuwsgierig, omdat zoveel mensen lijken te dwepen met deze serie en auteur. Dit was ook de reden waarom ik in 2021 de boxset voor de eerste trilogie op de kop tikte, maar tot nu toe had ik nog niet de juiste mindset gevonden om erin te duiken.Deelnemen aan Catch-up Bookclub’s #firstlawalong is daarom de perfecte gelegenheid om te zien hoe ik zo’n gruizig, duister boek als dit zou ervaren.

“Once you’ve got a task to do, it’s better to do it than live with the fear of it.”

En zie, ik heb dit boek echt verslonden! Vooral ook dankzij het audioboek, dat ik niet sterk genoeg kan aanbevelen!
Ook al is dit boek inderdaad duisterder en gruwelijker dan waar ik normaal de voorkeur aan geef en waren er een paar scènes die me deden walgen, het was ook verrassend grappig en soms zelfs luchtig.

Dit eerste boek leest vooral als een introductie en een kennismaking met de personages.
Het tempo is traag en de wereld is niet zo gemakkelijk te ontwaren, aangezien we er alleen over leren vanuit het perspectief van personages die de wereld al kennen en het dus niet nodig achten om in details te treden. Het is ook een van de weinige Fantasy die ik heb gelezen die niet met een kaart komt, dus daar kon ik ook niet op terugvallen. Maar over het algemeen stoorde het me niet echt, vooral omdat ik het leuk vond om deze nieuwe personages te leren kennen.

En oh boy, wat een karakters waren dat!
Ik ben zowel verbijsterd als ontsteld over hoe deze auteur me laat sympathiseren met zo’n cast van onaangename en ernstig gebrekkige personages. De meesten zijn zelfs ronduit smeerlappen, en toch vond ik het leuk om vanuit hun perspectief te lezen.
Opmerkelijk is ook hoe de auteur elk personage zo’n eigen stem weet te geven, dat ik er vaak niet aan hoefde te worden herinnerd in wiens hoofd ik zat, maar dat vooral kon opmaken uit de manier waarop het geschreven was.

It’s hard to stay calm when you’re terrified, helpless, alone, at the mercy of men with no mercy at all. Who could know that better than me?

Zoals blijkbaar iedereen die dit boek las, was ik helemaal weg van Glokta, die een folteraar is en erg goed in zijn werk, dus het verbaasde me dat ik zo’n personage leuk vind. Maar ik kon het niet helpen medeleven met hem te voelen. Ook zijn zijn innerlijke monologen zo zo grappig en ik zal trappen nooit op dezelfde manier bekijken.
Daarnaast is de keuze voor Glokta als hoofdperspectief erg interessant en iets wat ik nog niet eerder had gelezen. We lezen vooral over de helden die gedijen en overleven of die op tragische wijze sterven in de strijd. We lezen niet vaak van gedesillusioneerde soldaten, die voorheen als succesvol en knap werden beschouwd, maar die nu volledig zijn veranderd ten opzichte van hun oude zelf.

Dus, was mijn eerste officiële kennismaking met het Grim Dark-genre een succes? Ik zou zeggen van wel, ja.
Hoewel ik nog niet veel over het verhaal kan zeggen, sta ik wel te popelen om door te gaan met de serie om te zien waar het heen gaat en vooral om te zien wat er gebeurt met deze nieuwe personages waarvan ik haat te houden en van houd om te haten!